Brawurowy thriller i doskonałe kino SF.

Niewątpliwie największym atutem filmu jest szybkie tempo akcji oraz wciągająca historia. Historia, która nie pozwala odejść od ekranu nawet na chwilę, bo grozić to może przeoczeniem zbyt wielu scen i w konsekwencji niezrozumieniem paru spraw. Przez cały seans widz jest więc "zmuszony" do ciągłej koncentracji.

Nie przeszkadzał mi nawet odtwórca głównej roli - Tom Cruise. Do zagrania miał wymagającą kunsztu i wysiłku rolę. Spisał się znakomicie i jako policjant tropiący przyszłych zabójców, i jako ojciec cierpiący po stracie syna.

Mocnym punktem filmu jest wygląd świata przyszłości. Co się dało, to twórcy zmodernizowali. Dech w piersi zapiera widok pionowej autostrady czy podglądarek, małych w pełni inteligentnych robotów skanujących oczy. Do tego dochodzą rarytasy, np. ruchome dźwiękowe reklamy na pudełku płatków śniadaniowych.
Na szczęście nie było udziwnień zrobionych na siłę. Ludzie przyszłości ciągle więc ubierają się zwyczajnie, a do pracy chodzą w garniturach. Niemniej niektóre innowacje (i nie chodzi o ubiór) szokują.

Streszczać fabuły nie zamierzam - dużo się działo w filmie, każdy to powinien sam zobaczyć. Słabsze momenty: ucieczka Johna Andertona z autostrady. Z jednego samochodu na drugi hyc, a potem - zatoczywszy jednego koziołka - wprost do pomieszczenia, gdzie trenują ludzie. Mniejsza z tym, że choć samochody jechały z dużą prędkością, John wyszedł bez szwanku. Słabo, w konfrontacji z resztą obrazu, wypadał również finał. Cała fabuła została rozwiązana za szybko i zbyt łatwo (czytaj: naiwnie). Ale miał być happy end, no to i był.

Minusów jest bezdyskusyjnie znacznie mniej niż plusów, stąd podtrzymuję wysoką notę. Nie ma się co nadymać i niepotrzebnie bawić w zaostrzanie skali. Bardzo dobry film. Polecam.